1
استادیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه خلیج فارس- بوشهر- ایران
2
دانشیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه پیام نور- بوشهر- ایران
چکیده
مثنوی معنوی از نظر نوآوری در شیوه‌های روایت در میان متون کهن ادب فارسی، اثری منحصر به فرد است. شگردهای بدیع مولوی در بازروایت حکایت‌ها – که پیش از مثنوی در آثار دیگر ادب فارسی ذکر شده‌اند- گاه تا به جایی پیش می‌رود که نزدیکی‌ها و شباهت‌هایی را به روایت‌های مدرن و پسامدرن به نمایش می‌گذارد. یکی از حکایت‌های متفاوت و نوآورانه‌ی مثنوی، حکایت «پیر چنگی» است. مولوی در پرداخت این روایت، تغییرات بسیاری ایجاد کرده و آن را از شکل اصلی که در کتاب اسرارالتوحید محمد بن منور ذکر شده دور کرده است. در پژوهش حاضر روایت تمثیلی مولوی از «پیر چنگی» از منظر نقد پسامدرن و با کمک آرای برایان مک‌هیل (Brian McHale) مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. نتیجه‌ی به دست آمده نشان می‌دهد که در این داستان شواهدی از مرگ مؤلف، خودمختاری شخصیت، افول کلان‌روایت، پایان باز و تداخل دنیاهای موازی (دنیای واقعی و تخیلی) را می‌توان مشاهده کرد.
رضایی, لیلا, جاهدجاه, عباس. (1394). بررسی شیوه‌ی روایت تمثیلی «پیر چنگی» در مثنوی از منظر پسامدرنیسم. فصل نامه تحقیقات تمثیلی در زبان و ادب فارسی, 7(23), 61-78.
MLA
لیلا رضایی; عباس جاهدجاه. "بررسی شیوه‌ی روایت تمثیلی «پیر چنگی» در مثنوی از منظر پسامدرنیسم". فصل نامه تحقیقات تمثیلی در زبان و ادب فارسی, 7, 23, 1394, 61-78.
HARVARD
رضایی, لیلا, جاهدجاه, عباس. (1394). 'بررسی شیوه‌ی روایت تمثیلی «پیر چنگی» در مثنوی از منظر پسامدرنیسم', فصل نامه تحقیقات تمثیلی در زبان و ادب فارسی, 7(23), pp. 61-78.
VANCOUVER
رضایی, لیلا, جاهدجاه, عباس. بررسی شیوه‌ی روایت تمثیلی «پیر چنگی» در مثنوی از منظر پسامدرنیسم. فصل نامه تحقیقات تمثیلی در زبان و ادب فارسی, 1394; 7(23): 61-78.
)